Kayıp

    Koca bir ömür kaybettim mutlu olayım, eğleneyim derken. Bazılarınıza göre  belki kısadır. bazılarınıza göre uzun... Ama ben koca ömrümü heba ettim... Eminim vardır ömrünü heba eden... Aşık olduğunuz kadına, erkeğe ya da ideallerinize belki de hayallerinize... Ya da hayat heba etmiştir sizi?

Ben kaçak yaşayarak heba olmuşum. Kaçak sevdim. Kaçak üzüldüm. Ve kaçarken kayboldum... Kayboldukça daha çok kaçtım. Şimdilerde boşum. Boşluktayım... Durdum etrafıma baktım ve hiç bilmediğim duygularda, alışık olmadığım bakışlarımla alışık olmadığım düşüncelerdeyim. Ve alışık olmadığım kişiyim. Tüm dünya kalbimde sanki. Ben ise dünyada bile değilim. Kaçtıklarım kovalamış beni meğer. Ben kaçtığımı sandıkça esarete sürüklemişim ruhumu. Bedenim özgür kalsın diye ruhumdan olmuşum... Fark bile etmemişim...

Bazen bir şiirin dörtlüğünde, bazen bir şarkı sözünde ya da sokakta dinlenen kedinin yanı başında kaybolmuşum. Kaybolduğumu fark etmeyip yaşayıp gitmişim. Ben mi kayboldum yoksa kayıp mı edildim hiç bilmiyorum. Kendimi aramaya başladım şimdi. Sokak sokak, cadde cadde arıyorum kendimi. Her buluşumda ise şiir şiir kaybediyorum yeniden. Gecelerce var olup gündüzlerden saklanıyorum. Şarkılar dinleyip yok oluyorum. Ve yok oldukça buluyorum kendimi... Kendimi buldukça yok oluyorum...